4 Aralık 2011 Pazar

Annemle kavga etmekten nefret ediyorum

4 Aralık - Gece 1 suları
Biraz önce annemle kavga ettik. -Bizim yazlıkta ki eve hırsız girmiş. Ben çok korktum. Babam hemen yazlığa gitti. Annem yanıma gelip "korkma,istersen benimle uyu" dedi. Sorun şu ki elimde telefon vardı ve annem bana yarım saat önce telefonunu kapat demişti. Bende telefonu çaktırmadan cebime koyup "tuvalete gidicem yeağğ" dedim. Hass.ktiir. Tam da o kritik anda kadının bana sarılası tuttu yahu. Tabi hemen farketti cebimde telefon olduğunu. Ağzıma s*çtı. Telefonu aldı, artık zor alırsın bunu benden dedi. Bende kendimi tuvalete kitleyip dayılandım mal gibi. Cevap vermedi. "Fırtına öncesi sessizlik" diye mırıldandım. Onu kırmak için bir sürü laf edip 1 dakika sonra pişman oldum. Bir süre sonra tuvaletten çıktım. Kapıları çarpa çarpa yatağıma gittim, kafamı yastığa gömüp çığlık attım. Tartışmaya başladık. Onu çok üzdüm... İkimizde çok mutsuzuz.
Ben çok kötü bir evladım. Annemi çok üzüyorum. Halbuki son günlerde aramız iyiydi. Yarın sinemaya gidecektik, onun çok beğendiği bir filmi tekrar izleyecektik. Baş ağrısıda yeni geçmişti, tekrar ağrıttım... Allah'ım neden böyleyim ben? Neden kendime hakim olamıyorum? Kadın beni doğurduğuna bin pişmandır, eminim. Odamın ışığından uyuyamıyorda, bir şeyde söylemek istemiyor. Ama bende bunları yazmasam öleceğim. Yazdıkça ağlamam hafifliyor en azından.
Eminim üç kişi mesaj atmıştır, gelen kutum dolmuştu. Off okuyamayacağım WTF?!
Neyse s.ktir et.
Uykum geldi.

4 Aralık - Saat 16.00 falan
Ona bir mektup verdim, o da cevap yazdı. Ağladık. Barıştık,çok mutluyuum.

1 yorum:

  1. sadece sen kötü evlat değilsin :(
    aynı şeyleri bende yapıyorum hatta daha beterlerini ama çabuk barışıyoruz :D

    YanıtlaSil