26 Ocak 2012 Perşembe

Geçen yine bi teklifi reddediyorum...

Şaka lan şaka. Olm benim sevgilim varken bin kişi kapıma diziliyor,
"Seni seviyorum, nolur benle çık, çok mutlu olcaz valla bak" gibi sözlerle beni bunaltıyorlar. Ne zaman ki acı bir şekilde terk ediliyorum, depresyona giriyorum, karşımda ki tarafından unutuluyorum hepsi birden yok oluyor.

Adalet mi lan bu? Söyleyin, adalet mi bu? Yahu neredesiniz bana aşık olan iki güne de unutan gerizekalılar? Hayır onu geçtim, bir de yeni yeni hoşlandığım çocuk başka bir kız için aşk acısı çekiyor; hâla özlediğim eski sevgilimde beni unutmuş başka kızlarla fingirdeşiyor.
Bunlar bana reva mı Allahım? Ne günah işledim ben?

Şimdi ben böyle esprili espirili, o kadar da büyük bir sorun yokmuş gibi anlatıyorum ama var yani. Mesela artık "kesin evde kaldım ben" diye düşünmeye başladım. Uzun süreli "forever alone"luk bende paranoyaklık etkisi bırakıyor anlayacağınız.

Daha yaşım kaç başım kaç, ne saçmalıyorum bende bilmiyorum. Neyse, iyi günler.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder